W czasopiśmie Zoological Letters ukazał się właśnie artykuł pt. „A new, widespread venomous mammals species: hemolytic activity of Sorex araneus venom is similar to that of Neomys fodiens venom”, którego wiodącym autorem jest dr Krzysztof Kowalski, pracownik Katedry Zoologii i Ekologii Kręgowców.
Autorzy pracy potwierdzają, że jady ryjówek powodują hemolizę krwinek czerwonych żaby, przy czym jad rzęsorka rzeczka Neomys fodiens wykazuje silniejszą aktywność hemolityczną niż jad ryjówki aksamitnej Sorex araneus. Już w 1607 roku Edward Topsell jako pierwszy sugerował w swoim dziele pt. „Historie of Foure-footed Beasts”, że ugryzienia ryjówki aksamitnej mogą powodować toksyczne efekty. Jednak dopiero teraz, po upływie 400 lat, dr Kowalski i jego współpracownicy (prof. Leszek Rychlik i dr Paweł Marciniak z Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu) dowodzą, że ryjówka aksamitna jest rzeczywiście jadowita. Wyniki tych badań rzucają nowe światło na ewolucję jadowitości u ryjówek, wskazując, że produkcja jadu u tych drobnych ssaków owadożernych może być bardziej rozpowszechniona niż dotąd przypuszczano.
.jpg "Sorex araneus [fot.Leszek Rychlik]")