Prof. Werner Ulrich z Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu współautorem nowego badania w czasopiśmie Science pt. "The global loss of avian functional and phylogenetic diversity from anthropogenic extinctions”
Prawdziwy, globalny wpływ wymierania gatunków spowodowanego przez ludzi
jest znacznie większy niż oczekiwano - ujawnia nowe badanie
Wyginięcie setek gatunków ptaków spowodowane przez ludzi w ciągu ostatnich 130 000 lat doprowadziło do znacznego zmniejszenia różnorodności funkcjonalnej ptaków - miary zakresu różnych ról i funkcji, jakie ptaki podejmują w środowisku - i spowodowało utratę około 3 miliardów lat unikalnej historii ewolucji.
i spowodowało utratę około 3 miliardów lat unikalnej historii ewolucji, zgodnie z nowym badaniem opublikowanym dzisiaj w Science.
Podczas gdy ludzie od tysiącleci prowadzą do globalnej erozji bogactwa gatunkowego, konsekwencje wymierania w przeszłości dla innych wymiarów różnorodności biologicznej są słabo znane. Nowe badania międzynarodowego zespołu kierowanego przez Thomasa Matthewsa z Uniwersytetu w Birmingham podkreślają poważne konsekwencje trwającego kryzysu różnorodności biologicznej i pilną potrzebę zidentyfikowania funkcji ekologicznych utraconych w wyniku wyginięcia.
Od dobrze udokumentowanego Dodo po niedawnego ptaka śpiewającego Kauaʻi ʻōʻō uznanego za wymarłego w 2023 r., naukowcy mają obecnie dowody na to, że co najmniej 600 gatunków ptaków wyginęło w wyniku działalności człowieka od późnego plejstocenu, kiedy współcześni ludzie zaczęli rozprzestrzeniać się na całym świecie. Wykorzystując najbardziej kompleksowy jak dotąd zestaw danych dotyczących wszystkich znanych wyginięć ptaków w późnym plejstocenie i holocenie, artykuł „Globalna utrata różnorodności funkcjonalnej i filogenetycznej ptaków w wyniku antropogenicznego wyginięcia” wykracza poza liczbę wyginięć i ma szersze konsekwencje dla planety.
Główny autor dr Tom Matthews z University of Birmingham wyjaśnił: „Sama liczba gatunków ptaków, które wyginęły, jest oczywiście dużą częścią kryzysu wymierania, ale musimy również skupić się na tym, że każdy gatunek ma swoje zadanie lub funkcję w środowisku, a zatem odgrywa naprawdę ważną rolę w swoim ekosystemie. Niektóre ptaki zwalczają szkodniki poprzez zjadanie owadów, ptaki padlinożerne przetwarzają martwą materię, inne zjadają owoce i rozpraszają nasiona, umożliwiając wzrost większej liczby roślin i drzew, a niektóre, takie jak kolibry, są bardzo ważnymi zapylaczami. Kiedy te gatunki wymierają, ważna rola, jaką odgrywają (różnorodność funkcjonalna) umiera wraz z nimi”.
Oprócz różnorodności funkcjonalnej każdy gatunek niesie ze sobą również pewną ilość historii ewolucyjnej, dlatego gdy gatunek ten wymiera, jest to w zasadzie jak odcięcie gałęzi drzewa życia, a cała związana z tym różnorodność filogenetyczna również zostaje utracona”.
Badania wykazały, że dotychczasowa skala antropogenicznego wymierania ptaków spowodowała utratę około 3 miliardów lat unikalnej historii ewolucyjnej i 7% globalnej różnorodności funkcjonalnej ptaków - znacznie więcej niż oczekiwano na podstawie liczby wyginięć. Biorąc pod uwagę szeroki zakres ważnych ról ekologicznych pełnionych przez ptaki, utrata ptasiej różnorodności funkcjonalnej w szczególności prawdopodobnie będzie miała daleko idące konsekwencje. Te wstrząsy wtórne po wyginięciu obejmują zmniejszone zapylanie kwiatów, zmniejszone rozprzestrzenianie nasion, załamanie odgórnej kontroli populacji owadów - w tym wielu szkodników i wektorów chorób - a także zwiększone wybuchy chorób z powodu zmniejszonej konsumpcji padliny. Ponadto udokumentowane w badaniach zmniejszenie globalnej awifauny prawdopodobnie wpłynie na zdolność wielu gatunków roślin do śledzenia obecnych i przyszłych zmian klimatycznych.
Dr Matthews podsumowuje: „Wyniki te są aktualnym przypomnieniem, że obecny kryzys wymierania nie dotyczy tylko liczby gatunków. Identyfikując spadek różnorodności funkcjonalnej i filogenetycznej ptaków spowodowany działaniami człowieka, nasze odkrycia podkreślają pilną potrzebę zrozumienia i przewidywania wpływu wcześniejszych antropogenicznych wyginięć na funkcjonowanie ekosystemów, aby przygotować się na skalę spodziewanych przyszłych strat spowodowanych przez przewidywane 1000 gatunków ptaków, które mają całkowicie wyginąć w ciągu najbliższych dwóch stuleci. Informacje te są niezbędne do wyznaczenia skutecznych celów dla globalnych strategii ochrony, a także wysiłków na rzecz odbudowy ekosystemów i ponownego zdziczenia”.