Czworo kolejnych naukowców z Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu otrzymało nominacje profesorskie.
Na mocy Postanowienia Prezydenta RP z 18 lutego tytuły profesorskie otrzymali prof. dr hab. Marek Szymański z Wydziału Lekarskiego oraz prof. dr Bartosz Tylkowski z Wydziału Nauk o Zdrowiu Collegium Medicum UMK. Tytuły profesora Postanowieniem Prezydenta RP z 5 marca otrzymali również prof. dr hab. Katharina Boguslawski z Wydziału Fizyki, Astronomii i Informatyki Stosowanej oraz prof. dr hab. Marcin Koprowski z Wydziału Nauk Biologicznych i Weterynaryjnych.
Prof. dr hab. Katharina Boguslawski (urodzona w 1986 roku w Bydgoszczy) jest absolwentką elitarnej uczelni - Politechniki Federalnej w Zurychu (ETH Zurich). Pracę doktorską zatytułowaną "Dissecting the Quantum Chemical Spin State Problem: Entropy Measures, Matrix Product States and Reconstruction Algorithms" obroniła w październiku 2012 roku. Do czerwca 2013 roku pracowała jako postdoc na ETH Zurich, po czym wyjechała na staż postdoktorski do Kanady (McMaster University). Od października 2015 roku jest związana z UMK w Toruniu. Obecnie pracuje w Katedrze Mechaniki Kwantowej w Instytucie Fizyki na Wydziale Fizyki, Astronomii, i Informatyki Stosowanej. Prof. Boguslawski jest laureatką wielu nagród i wyróżnień. Jako pierwsza kobieta w Polsce została wyróżniona prestiżowym medalem Diraca w 2022 r. przyznawanym przez światowe stowarzyszenie chemii teoretycznej i obliczeniowej. W 2023 roku otrzymała nagrodę Narodowego Centrum Naukowego. Jest laureatką stypendium Willi-Studer-Award (ETH Zurich), Chemiefonds (Fond der Chemischen Industrie, Niemcy), FNP START, MNiSW dla wybitnych młodych naukowców, a także laureatką Nagrody Naukowej Polityki.
Prace naukowe prof. Boguslawski skupiają się na rozwoju nowych metod chemii kwantowej w oparciu o pary elektronowe i zaawansowane techniki diagramatyczne. Jest założycielką pierwszego polskiego pakietu obliczeniowego PyBEST, spełniającego zasadę FAIR. Przez całą swoją karierę naukową prof. Boguslawski finansowała się ze źródeł zewnętrznych. Jest m.in. laureatką grantów: Early-Postdoc Mobility Fellowship (Swiss National Science Foundation), Banting Postdoctoral Fellowship (Government of Canada), Marie-Skłodowska-Curie Individual Fellowship (European Commission), NCN Sonata Bis, Small Grant Scheme (NCBR, Norway Grants), a także ERC Starting Grant (Horizon Europe).
Prof. dr hab. Marcin Koprowski studia magisterskie ukończył w 1999 roku na kierunku biologia na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Olsztynie (obecnie Uniwersytet Warmińsko-Mazurski). Jego praca magisterska dotyczyła zagadnień związanych z występowaniem dzikich drzew owocowych. Pragnąc dalej rozwijać swoje zainteresowania, podjął studia doktoranckie na ówczesnym Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Stopień doktora uzyskał w 2003 roku. Rozprawę "Dendrochronologiczna analiza przyrostów rocznych świerka pospolitego (Picea abies (L.) Karsten) na wybranych stanowiskach w Polsce" zrealizował pod kierunkiem twórcy nowoczesnej polskiej dendrochronologii, profesora Andrzeja Zielskiego. Stopień doktora habilitowanego nauki biologicznych otrzymał w 2014 roku. Prof. Koprowski kierował dwoma projektami krajowymi uzyskanymi w drodze konkursowej ze źródeł zewnętrznych.
Pełnił także rolę wykonawcy w wielu grantach krajowych i międzynarodowym projekcie finansowanym przez National Geographic Society. W ramach tego ostatniego projektu uczestniczył w dwóch wyprawach do północnej Etiopii, gdzie pobierał próby do badań nad przyrostami rocznymi jałowca afrykańskiego. W 2008 roku odbył staż na Uniwersytecie w Swansea finansowany przez The Royal Society z programu na pobyt naukowców zagranicznych w Wielkiej Brytanii. W 2014 roku pozyskał środki z Biura Uznawalności Wykształcenia i Wymiany Międzynarodowej (przekształconego w 2017 roku w Narodową Agencję Wymiany Akademickiej) na sfinansowanie studiów doktoranckich zagranicznego kandydata. Prof. Koprowski jest osobą zaangażowaną w prace organizacyjne. W latach 2019-2022 pełnił funkcję Prodziekana ds. Umiędzynarodowienia i Mobilności. Przez cztery lata (2012-2016) reprezentował Polskę zasiadając w Komitecie Zarządzającym akcji COST: FP1106-Studying Tree Responses to extreme Events: a SynthesiS (STReESS). Obecnie koordynuje działania grupy BioYUFE zawiązanej w ramach konsorcjum YUFE na Wydziale Nauk Biologicznych i Weterynaryjnych. Pełnił także od 2017 do 2022 roku funkcję wydziałowego koordynatora programu ERASMUS+.
Zainteresowania badawcze prof. Koprowskiego obejmują szeroko rozumianą dendrochronologię oraz ekologię lasu, ze szczególnym uwzględnieniem wpływu zmian klimatu na dynamikę przyrostu drzew. Prowadzi badania zarówno nad gatunkami rodzimymi, takimi jak sosna zwyczajna i świerk pospolity, jak i spoza Polski czy Europy Na szczególną uwagę zasługują tu projekty związane z najstarszym żyjącym organizmem na Ziemi – sosną długowieczną rosnącą w Górach Białych w Kalifornii – oraz nad jałowcem afrykańskim występującym na Wyżynie Abisyńskiej w Etiopii. Ze względu na swój wiek, sosna długowieczna umożliwia prowadzenie badań dendroklimatologicznych obejmujących okres kilku tysięcy lat. Z kolei jałowiec afrykański należy do nielicznych gatunków rosnących w tropikalnej Afryce, które wytwarzają wyraźne słoje przyrostu rocznego.
Prof. Koprowski utrzymuje szerokie międzynarodowe kontakty naukowe, współpracując m.in. z takimi ośrodkami naukowymi, jak Laboratory of Tree-Ring Research- The University of Arizona, Swansea University i Addis Ababa University. Pod kierunkiem prof. Koprowskiego powstały cztery rozprawy doktorskie.
Prof. dr hab. Marek Szymański jest uznanym specjalistą w dziedzinie położnictwa, ginekologii, ginekologii onkologicznej oraz endokrynologii ginekologicznej. Dyplom lekarza medycyny uzyskał w 1989 roku, a po ukończeniu stażu podyplomowego rozpoczął pracę w Katedrze i Klinice Położnictwa i Chorób Kobiecych Akademii Medycznej w Bydgoszczy. W latach 1990-1993 doskonalił swoje umiejętności za granicą, odbywając szkolenia w Niemczech, gdzie uzyskał kwalifikacje w zakresie ultrasonografii oraz diagnostyki prenatalnej. Prof. Szymański zdobył kolejno I i II stopień specjalizacji w położnictwie i ginekologii (1996, 1999), specjalizację z ginekologii onkologicznej (2011), perinatologii (2016) oraz endokrynologii ginekologicznej i rozrodczości (2016). Pełnił funkcje kierownicze w licznych jednostkach akademickich i klinicznych, w tym w Pracowni Ultrasonograficznej oraz Zakładzie Profilaktyki Nowotworów Żeńskich Narządów Płciowych CM UMK.
Od 2019 roku jest profesorem Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, pracuje w Katedrze Położnictwa, Chorób Kobiecych i Ginekologii Onkologicznej Collegium Medicum UMK. W 2020 roku zainicjował i objął kierownictwo Kliniki Ginekologii, Ginekologii Onkologicznej i Endokrynologii Ginekologicznej 10. Wojskowego Szpitala Klinicznego z Polikliniką w Bydgoszczy, a w 2022 roku został Konsultantem Wojskowej Służby Zdrowia ds. Położnictwa i Ginekologii.
Jego badania koncentrują się na nowoczesnej diagnostyce ultrasonograficznej w ginekologii onkologicznej, w tym na zastosowaniu kolorowego Dopplera i kontrastowych środków ultrasonograficznych w diagnostyce guzów jajnika. Prof. Szymański jest autorem licznych publikacji dotyczących angiogenezy nowotworowej, diagnostyki trójwymiarowej oraz immunohistochemicznej oceny guzów narządów rodnych. Jako pierwszy w Polsce wdrożył program komputerowy do analizy sekwencyjnych obrazów dopplerowskich, co znaczenie podniosło precyzję diagnostyczną. Współpracował z zespołami badawczymi zajmującymi się mechanizmami powstawania nowotworów, w tym nad rolą czynników wirusowych i bakteryjnych w karcynogenezie szyjki macicy. Prowadził badania nad mechanizmami migracji komórek nowotworowych oraz nad zastosowaniem kwasu betulinowego w terapii nowotworów ginekologicznych.
Prof. Szymański aktywnie angażuje się w edukację, prowadząc wykłady, seminaria i szkolenia dla studentów oraz lekarzy specjalizujących się w położnictwie i ginekologii. Jest promotorem i recenzentem przewodów doktorskich, a także organizatorem licznych konferencji naukowych. Jest członkiem wielu prestiżowych towarzystw naukowych, w tym Polskiego Towarzystwa Ginekologów i Położników, Polskiego Towarzystwa Medycyny Rozrodu i Embriologii oraz European Society of Gynecological Oncology. Jego dorobek naukowy i wkład w rozwój medycyny został uhonorowany licznymi nagrodami i wyróżnieniami.
Prof. dr Bartosz Tylkowski urodził się dnia 5 stycznia 1980 r. we Wrześni. W 2004 roku ukończył studia magisterskie na Wydziale Chemii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Stopień doktora nauk, technologii i procesów chemicznych otrzymał na Uniwersyteckie w Genui we Włoszech w 2008 roku, a następnie kontynuował karierę naukową w Hiszpanii (2008-2009, 2010-2013, 2015-obecnie), Bułgarii (2009-2010) i USA (2013-2015). Na Wydziale Nauk o Zdrowiu CM UMK pracuje od 2023 roku na stanowisku profesora UMK. W czasie ostatnich 17 lat główne nurty zainteresowań badawczych prof. Tylkowskiego skupione były na ekstrakcji i zagęszczaniu związków naturalnych (między innymi polifenole, flawonoidy, elejki eteryczne) oraz ich zastosowaniu w medycynie, rolnictwie i kosmetykach. Prof. Tylkowski skupiał się również na opracowaniu technologii dostarczania związków aktywnych w postaci kapsułek i membran.
Od 2008 roku prof. Tylkowski odbył 14 staży naukowych w różnych częściach świata (między innymi w: Belgii, Włoszech, USA, Hiszpanii, Francji, Singapurze, a także w Polsce). W okresie podoktorskim prof. Tylkowski czterokrotnie był uhonorowany długoterminowymi stypendiami podoktoranckimi dla utalentowanych naukowców w ramach programów unijnych Marii Skłodowskiej-Curie, w tym dwukrotnie przyznano mu prestiżowe granty indywidualne Marii Skłodowskiej-Curie. Ponadto dwukrotnie został uhonorowany stypendiami podoktoranckimi w ramach projektów finansowanych przez firmę Procter & Gamble z siedzibą główną w Cincinnati w USA. Od 2008 roku prof. Tylkowski był zaangażowany w 47 projektów badawczych (32 razy jako kierownik projektu).
Prof. Tylkowski, jako kierownik projektów, pozyskał budżet na badania naukowe w wysokości przekraczającej 4 miliony euro. Warto także zaznaczyć, że na realizację Indywidualnego Stypendium Marie Skłodowska-Curie w firmie Procter & Gamble w USA w latach 2013-2015, finansowanego przez Komisję Europejską w ramach programu Horyzont 2020, rząd USA przyznał prof. Tylkowskiemu bardzo prestiżową wizę O1 dla wybitnych naukowców (ang. Outstanding scientist), a Stowarzyszenie Absolwentów Marie Skłodowskiej-Curie z siedzibą w Brukseli przyznało mu w 2014 roku Micro One World Grant na promocję Programu Ramowego Horyzont 2020 w USA jako ambasador programu Marie Skłodowska Curie Fellowship. Ponadto, za wysoką jakość prowadzonych badań naukowych, Uniwersytet Rovira i Virgili w Tarragonie (Hiszpania) odznaczył prof. Tylkowskiego tytułem Talent URV.
Prof. Tylkowski jest współautorem ponad 100 artykułów, 12 książek wydanych przez DeGruyter w Bostonie i Berlinie oraz współautorem 30 rozdziałów książek. Poza tym, potwierdzeniem jego doskonałej współpracy z przemysłem jest fakt, że jest on współwynalazcą 8 rodzin patentów, w skład których wchodzi 10 przyznanych patentów i 24 zgłoszeń patentowych. Wyniki badań prowadzonych przez prof. Tylkowskiego zostały zaprezentowane podczas 86 konferencji (2 wykład inauguracyjne konferencje, 17 wykładów na zaproszenie, 26 komunikatów ustnych i 41 komunikatów plakatowych) oraz w czasie 27 seminariów. Dwie z jego prezentacji na konferencjach międzynarodowych w Japonii w 2017 roku i na Litwie w 2019 roku zostały wyróżnione nagrodą za najlepsze wystąpienia konferencyjne.
W czasie kariery naukowej prof. Tylkowski był zaangażowany w szkolenie młodych naukowców. Do chwili obecnej był promotorem 7 prac doktorskich (5 z nich zostało obronionych, a 2 są w toku). Ponadto był współopiekunem 6 prac magisterskich i 4 prac licencjackich, 4 staży przemysłowych, a także nadzorował 14 wizyt naukowców po doktoracie i 17 studentów Erasmusa. Prof. Tylkowski 11 razy był recenzentem prac doktorskich (głównie w Hiszpanii i we Włoszech).
Prof. Tylkowski był gościnnym redaktorem kilku wydań specjalnych czasopism naukowych oraz redaktorem w czasopismach Physical Sciences Reviews i Open Life Sciences (IF 2.2). Warto również dodać, że prof. Tylkowski jest członkiem Rady Doradczej projektów finansowanych przez Komisję Europejską i Rząd Bułgarii. Ponadto brał on także czynny udział w organizacji kilku międzynarodowych konferencji naukowych oraz pełnił funkcję przewodniczącego komitetu naukowego w czasie międzynarodowego sympozjum naukowego "International Symposium on Encapsulation Technologies", odbywającego się w Hiszpanii (Tarragona) w 2018 roku.
Prof. Tylkowski uzyskał tytuł profesora bez stopnia habilitacji, na podstawie art. 178 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r., według której w wyjątkowych przypadkach, uzasadnionych najwyższą jakością osiągnięć naukowych albo artystycznych, tytuł profesora może być nadany osobie posiadającej stopień doktora.